اهتزار پرچم عزای امام حسین(ع) در خراسان جنوبی
تاریخ انتشار: ۲۷ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۵۷۹۹۱
به گزارش قدس آنلاین عشق حسین همه را با هر عقیده ای و طرز تفکری به سوی محافل حسین می کشاند تا برای آنچه حسین قیام کرد آن ها نیز ادامه دهنده راهش باشند.
عاشقان حسین می آیند برای احیای امر به معروف و نهی از منکر و احیای نماز اول وقت و احیای دین احمدی.
همه می آیند تا همه بدانند اگر پای یاری دین خدا و اسلام درمیان باشد نمی گذارند حسین تنها بماند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
همه می آیند تا رقیه درد یتمی و بی پدری را از یاد برد.
همه می آیند تا زینب بداند اگر پای احقاق حق درمیان باشد همه مانند او در مقابل یزیدیان می ایستند.
پای حسین که درمیان است همه هیئتی می آیند همه می خواهند یاری گر باشند علم به دوش بکشند، گهواره علی اصغر را تکان دهند که بی تابی نکند مشک عباس را به دوش گیرند تا آبروی عباس محفوظ بماند.
تا زینب بی پناهی را در فراق برادر و....احساس نکند پناه زینب باشند هیئتی ها هیئی می آیند تا اجتماع حسینیان برای همیشه تاریخ حسینی بماند.
شور و شین حسینی را از کوچه های دل می شنوی ماه عزا آمد تا فصلی پرشکوه تر مثل همیشه رقم بخورد و پرچم عزا در جای جای خراسان جنوبی به اهتزار درآمد.
آن طور که خبرنگاران خبرگزاری فارس از اقصی نقاط خراسان جنوبی گزارش دادند امروز پرچم عزای حسین (ع) در میادین اصلی همه شهرهای استان به اهتزار درآمد و همه به استقبال ماه عزا در خراسان جنوبی رفتند.
در بیرجند هم آغاز ماه عزا با مراسم علم بندان در هیئت محبان الزهراء(س) آغاز شد و هیئت خانگی و رسمی در شپور عزای ماه محرم و صفر دمیدند و بر محرم سلام کردند.
امروز عصر سلام مراسم اذن عزا همراه با علم بندان و نصب پرچم درب منازل مردم در اغلب محلات شهر از جمله مهرشهر بیرجند نیز به اجرا در آمد.
پایان پیام/۶۹۰۷۵
منبع: خبرگزاری فارسمنبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: خراسان جنوبی اذن عزا امام حسین ع خراسان جنوبی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۵۷۹۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نوه امام خمینی در خارج از کشور چه شغلی دارد؟
خانم معصومه حائری یزدی همسر آیتالله سید مصطفی خمینی و دختر آیتالله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجتالاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصههای رسمی و رسانهای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی میکند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفتآور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان میکرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب میکردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانهها نبود، اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهلوچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفتوگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم میکرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی ماندهاند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من میگفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»